In gesprek met familie over een lastige situatie: casus en tips

Een moeder maakt zich zorgen over de zorg voor haar zoon. Haar zoon is twintig jaar en heeft een verstandelijke beperking. Hij woonde tot zijn negentiende thuis, maar woont nu in een woongroep met begeleiding. De moeder zorgde altijd met veel liefde voor hem en stopte zelfs met werken om voor hem te zorgen. Ze heeft nog een jongere zoon, voor wie ze ook zorgt. Hoewel haar oudste zoon nu in een woongroep woont, voelt ze zich nog steeds sterk verbonden met zijn welzijn. Ze is blij dat hij zelfstandiger kan leven, maar ze moet nog wennen dat de zorg anders gaat dan thuis.

De moeder heeft een gesprek met de persoonlijke begeleider van haar zoon. Ze deelt haar bezorgdheid. Ze vertelt dat haar zoon vaak een vieze joggingsbroek draagt. Ze vindt het belangrijk dat haar zoon er netjes uitziet. Ze legt elke avond schone kleren voor hem klaar, maar hij draagt ze de volgende dag niet. Ze wil graag het beste voor haar zoon. Ze wil zeker weten dat hij goed wordt begeleid en zich goed voelt.

Hoe pak je het aan?

Als begeleider heb je soms te maken met bezorgde familieleden. Het is moeilijk voor hen om los te laten, omdat ze altijd verbonden blijven met hun dierbare. Respecteer hun zorgen en waardeer de zorg die ze geven. Zeg bijvoorbeeld: "Het is duidelijk dat u altijd met veel liefde voor uw zoon zorgt. Dat respecteer ik enorm." Leg uit hoe het wonen in een woongroep werkt en hoe hun zoon zelfstandiger wordt.

Ruimte maken voor emoties

Probeer je te verplaatsen in de ander en begrijp hun gevoelens. Zeg bijvoorbeeld: "Ik begrijp dat nette kleding erg belangrijk is voor uw familie. Hoe kunnen we op de woongroep daar beter rekening mee houden?" Het is belangrijk om een goede relatie op te bouwen met de moeder en om duidelijke afspraken te maken. Door elkaar beter te leren kennen, begrijp je beter waarom iemand iets doet en hoe je daarop kunt reageren. Praat ook met familieleden over hun wensen en verwachtingen. Maak duidelijke afspraken om misverstanden te voorkomen. Betrek ook de zoon zelf in het gesprek.

Geef ruimte aan de gevoelens en emoties van de moeder. Jij mag ook je gevoelens uiten. Dit kan het contact sterker maken. Zeg bijvoorbeeld: "Wat vervelend om te horen. Ik zie dat het u verdrietig maakt. Dat is heel begrijpelijk. Ook voor mij is het soms lastig om alles goed te doen, maar ik wil graag samen met u naar oplossingen zoeken. Zullen we het ook met uw zoon bespreken?"

NIVEA, OEN EN OMA

Probeer de reactie of verwachtingen van de moeder niet zelf in te vullen (afkorting NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander). Vraag bijvoorbeeld: "Ik zie dat u geraakt bent. Kunt u mij vertellen waarom dit zo belangrijk is voor u?" Wees open, eerlijk en nieuwsgierig (afkorting OEN) in het gesprek. Laat oordelen, meningen en adviezen (afkorting OMA) achterwege.

Vraag eerst of de moeder het goed vindt dat je hen informeert over de zorg. Vraag bijvoorbeeld: "Ik begrijp dat het voor u belangrijk is dat uw zoon er verzorgd uitziet. Mag ik uitleggen hoe de ochtend is verlopen? Uw zoon was onrustig en wilde geen andere kleren aan. Heeft u misschien tips over hoe we dit kunnen aanpakken?"

Dit kan de familie helpen om een beter beeld te krijgen. Leg uit waarom het soms niet lukt om nette kleren aan te trekken. Probeer samen afspraken te maken die werken. Geef goed aan wat wel en niet haalbaar is. Spreek af om de situatie te evalueren. Vergeet niet om de zoon zelf mee te laten denken. Kleding is een belangrijk deel van wie je bent. Met de juiste kleding kun je je echt beter voelen. Wil je meer weten over de kracht van kleding? Lees dan eens het artikel: met de kracht van kleding naar positieve zomerkriebels. Of ga naar de website van de Kracht van Kleding voor meer informatie.

Hoe het verder ging

De begeleider, moeder en zoon zijn samen in gesprek gegaan. Door het gesprek voelt de moeder zich gehoord en gesteund. De moeder heeft de ruimte gekregen om haar zorgen te uiten. De persoonlijke begeleider begrijpt de moeder nu beter en weet wat haar verwachtingen zijn. Ook begrijpt de moeder de begeleider beter. Ze weet nu dat het soms moeilijk is om haar zoon nette kleding aan te trekken. Tegelijkertijd is er veel aandacht geweest voor wat de zoon zelf belangrijk vindt.

Samen met de moeder en zoon is afgesproken dat de begeleiders meer aandacht zullen besteden aan de verzorging en kleding van haar zoon. Ze hebben ook afgesproken om vaak met de zoon te praten over welke kleding hij het fijnst vindt om te dragen. Er is afgesproken dat er regelmatig een overlegmoment komt om de situatie te evalueren.