‘Bij De Klup mag je zijn wie je bent’

Gino (32) is al 8 jaar vrijwilliger bij De Klup. ‘Ik ben begonnen als stagiair. Ik studeerde Social Work en wilde graag werken met mensen met een beperking.’ Als stagiair hielp hij bij de soos op dinsdag en de jongerengroep op donderdagavond. Maar dat werd al snel meer, want tijdens zijn stage begon hij met de Zondagklup.

Zo werkt De Klup

Bij De Klup draait het om samen activiteiten doen, elkaar ontmoeten, vriendschap en een ontspannen sfeer. En jezelf kunnen zijn. De Klup weet deelnemers én vrijwilligers goed aan zich te binden. Operationeel manager Wilma Hartman en bestuurder Karen Hop vertellen hoe ze dat doen. Lees het artikel ‘Als mensen hier zijn geweest, kunnen ze er weer een week tegenaan.’

Samen met UPS-medewerkers Oktoberfest vieren

Gino: ‘Ik hoorde van de deelnemers dat ze op zondag vaak niet zoveel te doen hebben. De activiteiten van de Zondagklup hebben we samen bedacht, zoals een bingo, een filmmiddag, een spelletjesmiddag of hapjes maken. Ook komen medewerkers van UPS jaarlijks met ons het Oktoberfest vieren. Maar eigenlijk zijn die activiteiten niet het belangrijkste. Het gaat erom dat deelnemers elkaar ontmoeten en een leuke dag hebben.’

Warme deken

Gino moest wel even wennen aan De Klup. Er is namelijk veel openheid bij De Klup. ‘Prachtig, maar als iemand je niet mag, wordt dat ook gewoon gezegd’, lacht hij. Inmiddels voelt De Klup als een warme deken. ‘Het mooiste vind ik dat je hier geen masker op hoeft te zetten. In de samenleving moet dat soms wel. Bij De Klup mag je zijn wie je bent en kún je ook jezelf zijn. Dat geldt voor deelnemers en vrijwilligers.’ Gino spreekt van het Klupvirus: als je er eenmaal mee besmet bent, kom je er niet meer vanaf. ‘Die vergelijking is misschien niet zo handig in coronatijd. Maar het is wel zoals het is. De Klup voelt elke keer als thuiskomen.’

KlupTV

Tijdens de lockdown bedacht Gino met andere vrijwilligers KlupTV. ‘De deelnemers mochten De Klup niet meer bezoeken. In plaats daarvan kwamen wij naar de deelnemers toe via YouTube. Door filmpjes te maken konden we toch nog wat voor de deelnemers doen.’ Zo kijkt Gino steeds wat hij kan toevoegen. ‘Ik zet mijn talenten graag in om anderen te helpen. En dat kunnen hele kleine dingen zijn hoor. Het is mijn doel om mooie momenten te maken met anderen. Daar krijg je zelf ook heel veel fijne momenten voor terug.’

Ze vergeten je niet

Dewi komt al tien jaar elke week naar de Schilderklup. ‘Het is een uitje waar ik elke keer naar uitkijk. Maar door corona ging het een tijdje niet door. Dat vond ik jammer.’ Ook voor Dewi voelt De Klup als een warme deken. ‘Dat komt door de mensen. De deelnemers zijn leuk en de vrijwilligers zijn lief en aardig, je kunt bij ze terecht. En ze vergeten je niet.’

Geduldig

Schilderen kan Dewi ook bij een gewone club doen. Maar dan zou ze tegen allerlei moeilijkheden aanlopen. ‘Mensen weten vaak niet goed hoe ze moeten omgaan met mijn beperking. Je ziet namelijk niet aan mij dat ik een beperking heb.’ En dan ligt het tempo veel te hoog. ‘Mijn verwerkingssnelheid is langzamer. Dat merk ik sowieso in de maatschappij. Alles gaat zo snel. Ik wil wel meedoen, maar dan doe ik mezelf pijn. Waarom zou ik dat proberen en ongelukkig zijn? Ik ben blij dat De Klup bestaat. De vrijwilligers zijn heel geduldig.’

Ik blijf bij mijn gevoel

Natuurlijk Dewi heeft ook wel eens een verschil van mening met de vrijwilligers. Dan is er soms wat miscommunicatie tijdens de schilderles. ‘Maar dat gaat steeds beter. Ik kan nu duidelijk aangeven wat ik nodig heb. Ik blijf bij mijn gevoel. Dat heb ik geleerd.’ De Klup is gewoon belangrijk voor Dewi. ‘Als De Klup er niet was, zou ik niet weten hoe ik mijn dagen moest vullen.’

Over Begeleiding à la carte

Dit artikel is mogelijk gemaakt door het programma Begeleiding à la carte. In dit programma delen organisaties hun ervaringen in persoonsgerichte zorg.