Ervaringsdeskundige Nina: Bang voor bemoeienis na bevalling

Door: Ervaringsdeskundige Nina

Vorig jaar werd ik opgenomen in het ziekenhuis voor de bevalling. Toen vroeg de zuster aan mij of ik al van ondersteuningsmogelijkheden op de hoogte was. Zo is er een instelling die hulp biedt aan mensen met een beperking die een kindje krijgen.  Maar ik kreeg al begeleiding van een organisatie waar ik ooit heb gewoond. Zij zijn me blijven begeleiden, ook toen ik ging samenwonen met mijn vriend. Ik vond dat wel heel veel mensen zich met mij wilden bemoeien. Ik was bang voor allemaal nieuwe vreemden over de vloer waar ik aan moest wennen. Dat wilde ik gewoon niet.

‘Ik voelde me bekeken en gecontroleerd’

Gelukkig mocht mijn moeder bij de bevalling zijn. De verloskundige vroeg ook weer of ik van ondersteuningsmogelijkheden op de hoogte was. Dat gebeurde toen ze bij mij weeën gingen opwekken. Toen ik bevallen was van mijn dochtertje, durfde ik niet haar flesje te geven. Ook durfde ik haar niet in het badje te doen. Ik voelde me namelijk bekeken en gecontroleerd. Ik was bang om fouten te maken. Ik ontdekte ook dat zusters het telefoonnummer van mijn begeleiding hadden opgevraagd. Mijn begeleidster wilde geen informatie over me geven zonder mijn toestemming. Dat heeft ze toen aangegeven. Daar was ik erg blij mee.

‘Ik heb bewust voor mijn kindje gekozen’

Ik kreeg ook veel verschillende instructies. Daardoor werd het voor mij een warboel. Steeds weer moest ik op het belletje drukken. Dan kwam er iemand kijken. Dan had ik ook weer het gevoel dat ze me kwamen controleren. De dag dat ik naar huis ging, stond er ineens een maatschappelijk werker aan mijn bed. Ze maakte zich zorgen of ik wel goed voor mijn kindje kon zorgen. Ik heb haar ervan overtuigd dat ze zich niet druk hoefde maken. Het deed wel pijn. Ik heb bewust voor mijn kindje gekozen. Gelukkig zegt het consultatiebureau dat we goede ouders voor Hannah zijn.

Deuk in mijn zelfvertrouwen

De begeleiding die ik van mijn oude woonorganisatie kreeg heeft me goed gedaan. Zij hebben mij gerustgesteld dat mijn kindje niet bij mij weggehaald zou worden. De ervaring in het ziekenhuis heeft wel een deuk aan mijn zelfvertrouwen gegeven. Daarom zoek ik nog steeds veel naar bevestiging. Doe ik het wel goed?

Dat moet de insteek zijn: Kijk wat iemand nodig heeft

Wat ik wil meegeven aan de zorg? Steek mensen een hart onder de riem. Stel ze gerust. Behandel iedereen als gewone mensen en heb respect voor ieders privéleven. Ga niet bellen achter iemands rug om. Bespreek het eerst van tevoren. Ga altijd het gesprek aan over wat iemand nodig heeft. Dat moet echt de insteek zijn. En kijk samen echt naar de oplossing.

Noot redactie: Nina wil graag anoniem blijven. Haar naam is niet echt haar naam en de foto van haar baby is niet haar baby.