Ga samen in gesprek over de goede balans

Auteur: Mirjam Braspenning

Mijn naam is Mirjam Braspenning. Ik werk al ruim veertien jaar als ervaringsdeskundige voor de LFB. Dat is de belangenvereniging voor en door mensen met een beperking. Ik heb ook een stofwisselingsziekte. Daardoor voel ik me vaak erg moe. Voor mij is het dan ook een uitdaging om mijn energie goed te verdelen. In 2016 ben ik een keer flink over mijn grens gegaan. Ik voelde me alsof ik aan een voetbalwedstrijd had meegedaan in de Champions league. Ik wilde eigenlijk alleen maar slapen. Het heeft echt maanden geduurd voordat ik me weer een beetje mens voelde.

‘Zorgen maken’

Soms heb ik het gevoel dat mensen in mijn omgeving zich zorgen maken omdat dit ooit is gebeurd. Ze zijn bang dat ik niet op tijd mijn grens aangeef. En dat ik dan weer over mijn grens ga met alle gevolgen van dien. Dat mijn gezondheid weer achteruitgaat. En dat ik dan niet mijn activiteiten kan doen, die ik zo graag doe! Wat ik ergens ook goed kan begrijpen hoor. Ze willen me zo’n ervaring als in 2016 besparen.

‘Feedback ontvangen is soms lastig’

De coach van de LFB heeft mij in 2016 geholpen door me een spiegel voor te houden. Dat was voor mij echt niet leuk, maar daar ben ik haar nu heel dankbaar voor. Feedback ontvangen is soms erg lastig, maar ik heb dit om kunnen zetten naar iets positiefs. Ik ben er mee aan de slag gegaan. Ik kan nu goed mijn energie verdelen over de dag. Zodat ik niet te veel doe op een dag.

Zou je dat nu wel doen?’

Vooral voor corona stelden mensen in mijn omgeving me vaak dezelfde vraag. Dat gebeurde wanneer ik ergens naar toe wilde. Dan was het: ‘Zou je dat nou wel doen?’ Daardoor ging ik steeds aan mezelf te twijfelen. Nu weet ik inmiddels zelf goed of ik ergens fit genoeg voor ben. Ik heb de grens van mijn lichaam goed leren kennen. Juist omdat ik ooit zo over mijn grens ben gegaan toen ik in 2016 trainingen gaf. Nu zou ik wel weer heel graag trainingen of workshops willen geven. Door corona is dit even niet mogelijk. Maar na corona ga ik dit weer oppakken met mijn coaches van de LFB. Want dat is juist wat ik zo leuk vind aan mijn werk. Ik krijg er energie van.

Gezien worden als een mens met mogelijkheden

Ook is het niet erg dat ik dit ooit in 2016 heb meegemaakt. Ja, het was heel vervelend, maar ook heel leerzaam. Je leert alleen je grens pas kennen als je er een keer overheen gaat. Daar groei je van. We willen allemaal groeien. Ik net zo goed als ieder ander. Wat ik wil meegeven aan begeleiders in de gehandicaptenzorg? Ga samen op zoek naar de balans. Praat erover. En houd oog voor de mens achter een ziekte of een beperking. Zo ben ik niet alleen iemand met een stofwisselingsziekte. Ik ben een mens met mogelijkheden. En daarin kan ik juist veel voor anderen betekenen.