Is mbo soms te min?
Gepubliceerd op: 21-02-2023
Lang geleden vertelde ik een vrouw op een feestje over mijn werk als begeleider in de gehandicaptenzorg. Ze onderbrak me, door naar mijn opleidingsniveau te vragen. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Hoe belangrijk is dat nu? Toen ik het woord ‘mbo’ liet vallen, reageerde ze met: ‘Oh…’ Ze draaide zich om en begon in een andere richting een nieuw gesprek…
Wat is er toch mis met al die mensen die het mbo te min vinden? Het zijn juist de mbo'ers die een groot deel van de samenleving draaiende houden. Denk aan je verse brood in de ochtend, een huis dat voor je wordt gebouwd of de veiligheid op straat. En ook de gehandicaptenzorg valt om zonder mbo'ers.
Er werken in onze sector 180.000 zorgprofessionals, waarvan meer dan de helft een mbo-diploma heeft. Ze kennen de praktijk, omdat zij tijdens hun studie al stage liepen of werkten in de zorg. Zij kennen de bewoners die ze begeleiden en verzorgen en weten precies hoe zij hen kunnen ondersteunen. Dit leer je niet uit een boek of door een toets te maken, dit leer je in de praktijk. In die praktijk doen zich de echte leermomenten voor, waardoor je precies te weten komt hoe je moet omgaan met hulpvragen van mensen, hun omgeving en hun emoties.
‘Als we nou eens stoppen met mbo 'middelbaar' en hbo 'hoger onderwijs' te noemen. Het verschil zit ‘m voornamelijk in ‘t praktische of ‘t theoretische mbo wordt pbo en hbo wordt tbo. Zijn er meteen minder tbo’ers gepikeerd dat sommige pbo'ers meer verdienen.’ ©Darum!
Uiteindelijk studeerde ik zelf door tot hbo-verpleegkundige, maar die ene vraag op dat feestje heeft me nooit losgelaten. Want waar kwam destijds dat waardeoordeel vandaan dat je niet interessant bent als je niet een bepaald opleidingsniveau hebt bereikt? En als je dan een niveau hebt gehaald dat interessant genoeg is, volgt vaak de aanvullende vraag ‘weet je al welke opleiding je hierna gaat doen?’ Elkaar opdrijven in een vreemde prestatiedrang en pas daarna oprecht interesse in iemand tonen. Ik heb hetzelfde bij de vraag ‘Wil jij geen kinderen?’ Want nu ik 33 ben en (nog) geen kinderen heb is er blijkbaar iets met me aan de hand of blijf ik achter.
Waar komt die drang naar het doorstuderen vandaan. Mag je geen punt meer zetten als je een bepaald niveau hebt gehaald? Schiet je dan tekort? Willen werkgevers uitsluitend medewerkers die met één been in het leslokaal blijven staan? Verwerf je alleen status als je een beroeps-bolleboos bent?
Mijn les: tel eerst eens tot 10. Bedenk waarom je je werk leuk vindt en of een vervolgopleiding je meer werkvoldoening oplevert. En overweeg ook eens een passende training of cursus, als je verdieping zoekt. Huiswerk: stel elkaar die rare vraag niet meer en informeer naar andere, veel wezenlijker zaken. Zoals, wat maakt jouw baan in de gehandicaptenzorg zo leuk en wat heb je nodig om het leuk te houden? En rap mee met Nigel, terwijl je zijn hit ‘Ode aan het mbo’ op Spotify draait…
