De Meldcode Huiselijk geweld uitgelicht

Gepubliceerd op: 22-11-2019

Per 1 januari 2019 is de wetgeving rondom de Meldcode Huiselijk geweld en kindermishandeling aangepast. Melden bij Veilig Thuis is bij vermoeden van acute en structurele onveiligheid nu verplicht. Wat betekent dit voor jou, als je werkt met gezinnen waar ouders een verstandelijke beperking hebben? En wat betekent de nieuwe Meldcode voor jouw samenwerking met andere organisaties die bij je cliënt betrokken zijn?

Het leernetwerk van het Werkgezelschap Ouderschap en Kinderwens organiseerde hierover twee bijeenkomsten op 17 juni en 29 oktober 2019. In de eerste bijeenkomst lag de nadruk op de eigen rol en verantwoordelijkheid. Tijdens de tweede bijeenkomst lag de focus op het gebruik van de meldcode in de samenwerking met andere organisaties of professionals. Wie is waarvoor verantwoordelijk, en wie neemt de verantwoordelijkheid?

De Meldcode in twee presentaties

Zo’n 40 deelnemers van 10 verschillende organisaties bezochten de bijeenkomsten in Amersfoort. Zij werden geïnformeerd over de laatste aanpassingen in de meldcode via presentaties van Tanja Visser, William Schrikker Groep en Daphne Steenvoorden, Veilig Thuis Utrecht.

Zelf aan de slag

Tips en ervaringen van ouders

Jessica (foto boven) en Marjolein (foto onder) deelden als ouders hun ervaringen, beantwoordden vragen van deelnemers en gaven tips.

Wat heb je gemist van hulpverleners?

Jessica: 'Ik had graag één op één gesprekken gewild en één vaste begeleider met wie ik kon praten. Wisselingen zijn lastig, je moet wéér opnieuw je verhaal vertellen. En je hebt niet met iedereen een klik.'

Als begeleider wil je het vertrouwen van de ouder(s) niet verliezen. Slecht nieuws brengen bemoeilijkt dat.

Hoe wil je als ouder dat een begeleider dat aanpakt?
Jessica: 'Ik had van de begeleider zelf willen horen wat er mis was, vanaf het begin. Je voelt als ouder dat er iets is waarover niet gesproken wordt en dat is niet goed. Als ik weet dat iemand eerlijk is, ook bij slecht nieuws, kan ik die gemakkelijker vertrouwen. Vertrouwen, openheid en zorgvuldigheid zijn heel belangrijk in het contact.'

Wat vond je het moeilijkst aan gesprekken zoals de beschermingstafel?

Marjolein: 'De onzekerheid over wat ze gingen zeggen. Je probeert het voor te bereiden, maar het is moeilijk als tijdens het gesprek de volgorde ineens verandert of een heel nieuw onderwerp besproken wordt. En er gebeurt heel veel tegelijk met verschillende instanties. Ik kreeg pas heel laat te horen dat het over mijn zoon ging en ik had het gevoel dat ik me steeds moest bewijzen dat het goed ging met mijn kind, thuis en op school. Meer rust zou me geholpen hebben.'

Wat zou zo’n gesprek minder spannend maken en je geruststellen?

Marjolein: 'Uitleg over het onderwerp en dat ik kan vragen wat iets betekent, zodat ik goed kan meepraten'.

Deelnemer over de inbreng van ouders

“Het verhaal van ervaringsdeskundigen geeft toch een hele andere invalshoek.”

Tips van ervaringsdeskundige Fiona

Fiona (ervaringsdeskundige) deed melding en deelt op basis daarvan enkele tips:

Zeg niet tegen ouders 'dat kun je niet'. Blijf niet hangen in wat niet gaat. Bekijk de situatie steeds opnieuw, iedereen kan veranderen.
Maak ouders duidelijk dat ze niet alleen naar een gesprek hoeven te gaan.
Heb een luisterend oor. Hulpverleners denken heel vaak in oplossingen. Luister goed of ouders misschien ook zelf een oplossing hebben.
Koppel bij elke stap en ieder gesprek dat je voert bewust terug naar de ouder. Doe dat op een manier die de ouder echt kan volgen (inclusief traject), steeds weer.

Dilemma’s van hulpverleners bij melding

Waar lopen hulpverleners tegenaan bij signalen die melding noodzakelijk maken?

Tijdstip van de melding: Wanneer meld je? Hoeveel signalen wacht je af voordat je meldt?
Door gefragmenteerde zorg en lokale verschillen is onduidelijk wie de melding moet doen. Soms moet de melding direct naar Veilig Thuis, soms eerst naar het Wijkteam. Melding door een leerkracht of zorgaanbieder hangt soms ook af van lokale afspraken. Hoe ga je om met de regievoering, wie pakt het op? Is er afstemming met elkaar of moet iedereen apart melden?
Niet iedere betrokken hulpverlener voelt zich geroepen tot het doen van een melding. Leerkrachten die signaleren zijn niet altijd bereid te melden en kijken naar de zorgverlening.
Betrokkenen informeren: Hoe betrek je de ouder(s) goed vanaf het begin? Hoe maak je het belang duidelijk? Hoe kun je het informele netwerk betrekken?
Onduidelijkheid over tijdstip van melding: Bij melding word je van het traject gehaald. Dat geeft twijfel over wanneer je meldt.

Meer lezen over ouderschap:

Downloads